Hij heeft niets gezegd, maar ik weet het
Hij heeft niets gezegd, maar ik weet het
Ik heb net de deur achter 'm dicht gedaan
Ben de kamer ingegaan
De kamer is nog vol van hem
Van toen 'ie hier nog was
Daar hing z'n jas, daar zat 'ie vaak
Daar staat z'n lege glas
Zoals zo vaak
Zoals zo vaak
Zoals zo vaak
Maar ik weet het, ik zie heel goed
Hoe leeg de stoel is waar hij net nog op zat
Hoe leeg het bord waar hij net nog van at
Vaak, heel vaak heb ik het zo laten staan
Hele nachten liet ik dat bord daar maar staan
En zo heeft hij, zonder te weten
's Ochtends toch met mij ontbeten
Ik loop naar de kamer, z'n stoel schuif ik aan
Z'n glas en z'n bord houd ik onder de kraan
Hij heeft niets gezegd, maar ik zag aan z'n rug
Die laat me alleen, die komt nooit meer terug