Παραμιλάω μες στη νύχτα
Και με βρίσκει το πρωί
Σ’ ένα παγκάκι να κοιμάμαι
Με κουβέρτα τη σιωπή
Στην παγωνιά σου είμαι σπουργίτι
Πού να πάω, πού να κρυφτώ;
Έγινε φυλακή ο κόσμος
Και φοβάμαι να σκεφτώ

Τι κατάλαβες που μ’ έκανες κουρέλι
Τι κατάλαβες που μ’ έκανες τρελή;
Μια εξήγηση η φτωχή καρδιά μου θέλει
Και ας είναι η χαριστική βολή

Δεν έχω σπίτι για να μείνω
Ούτε φίλους και γνωστούς
Ό,τι μ’ απόμεινε ένα δάκρυ
Μια φωνή που δεν ακούς
Έχει στερέψει η αντοχή μου
Με το ζόρι περπατώ
Έχω το θάνατο παρέα
Κι απ’ το χέρι τον κρατώ